26 พ.ย.53 ทดสอบการตั้งครรภ์ ขึ้น 2 ขีด ท้องนี้มามี๊ไม่ค่อยกังวลเท่าไรแต่ มามี๊กับดาดี๊รวมถึงคุณหมอลุ้นกันว่าหนูจะออกมาเป็นผู้หญิง
ปลายเดือน กพ.54 หนูอยู่ในพุงมามี๊มา 4 เดือนแล้ว เดือนนี้เราบินไปเยี่ยมคุณย่าที่ อังกฤษกัน เวลาเดินทางด้วย underground เดสม่อนไม่ยอมเดินทำให้มามี๊ต้องช่วยดาดี๊ยกรถเข็นเวลาขึ้นบันได เราไปอังกฤษกันเกือบ 10 วันกลับมาเดสม่อนปรับเวลาเดินทางไม่ได้ นอนตี 4อยู่ถึง 3 คืน
วันอาทิตย์ต้นเดือน มี.ค. มามี๊มีเลือดออก รีบขึ้นไปบอกดาดี๊ วันนั้นคุณหมอไม่เข้าตรวจ แต่คุณหมอใช้เวลาแค่ 15 นาที หลังจากพยาบาลโทรแจ้ง ก็มาถึงห้องตรวจ มามี๊ถูกฉีดยาเหมือนตอนเดสม่อน แต่ครั้งนี้ไม่มากเท่า การเซาว์ครั้งนี้ยังมองไม่เห็นว่าหนูเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย แต่ทั้งคุณหมอและดาดี๊พนันและลุ้นว่าหนูต้องเป็นผู้หญิง
เข้าเดือนที่ห้า ในที่สุดสิ่งที่ทุกคนลุ้นก็ปรากฎออกมาว่าหนูเป็นผู้ชาย และอีกอยากที่มามี๊ลุ้นคือว่ามามี๊อยากให้หนูออกมาวันเดียวกันกับ เดสม่อนคือวันที่ 20 ก.ค. ซึ่งคุณหมอบอกว่าเป็นไปได้เพราะครบกำหนด 38 วึคพอดี
วันนึงในอาทิตย์ที่ 36 ของการอยู่ในพุ่งของหนู มามี๊รู้สึกว่าหนูไม่ค่อยดิ้นจึงรีบไปหาหมอ ติดเครื่อง NST ดูการเต้นและการดิ้นของหนู กราฟขึ้นสูงทุก 10 นาที มามี๊ยังย่ามใจไม่เก็บกระเป๋า
วันพุธที่ 13 ก.ค. 54 (เข้าสัปดาห์ที่ 37 ของการตั้งครรภ์) วันนั้นมามี๊อยู่บ้านกับเดสม่อน 2 คน เวลาประมาณ 15.00 มามี๊รู้สึกว่าท้องแข็งทุก 10 นาที และแข็งถี่ขึ้นเรื่อยๆ
16.00 ท้องเริ่มแข็งทุก 5 นาที ตอนนี้มามี๊ไม่อยากเดินไปไหนแล้ว เดสม่อน โดนมามี๊ดุเพราะกำลังงอแง
16.30 ตากลับบ้าน อีก 5 นาที ดาดี๊ก็ตามมา มามี๊บอกว่าอยากไปหาหมอเพราะรู้สึกแปลกๆ
17.00 คุณหมอจับท้องดู แล้วขอตรวจปากมดลูกปรากฏว่าเปิดแล้ว 1 เซน (ผิดกับเดสม่อนรอตั้ง 2 อาทิตย์ไม่ยอมเปิดเลย) คุณหมอบอกต้องผ่าวันนี้
20.00 มามี๊ถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด
20.33 ดีน มาร์ติน ลืมตาดูโลก ครั้งนี่ดาดี๊ไม่ได้อยู่ในห้องผ่าตัดกับมามี๊ แต่ครั้งนี้มามี๊มีสติทุกวินาที ได้หอมแก้มหนูก่อนที่พยาบาลจะเอาหนูไปทำความสะอาด (ตอนเดสม่อน มามี๊หลับเพราะฤทธิ์ยา)
10 นาทีต่อมา พยาบาลเดินมาบอกคุณหมอว่าหนูมีปัญหาเพราะหายใจเร็วต้องอยู่ห้อง NICU ตอนนั้นมามี๊น้ำตาไหล เพราะไม่รู้ว่าอาการของหนูจะหนักแค่ไหน
พอเข้าห้องพักฟื้น มามี๊เอาแต่ร้องไห้จนตาบวม แต่ก็มีพยาบาล และ คุณหมอมาบอกอาการของหนูเป็นระยะ มามี๊ยังไมสามารถลุกจากเตียงได้ ดาดี๊กับเดสม่อนไปเยี่ยมหนูที่ห้อง NICU และดาดี๊ก็ถ่ายรูปมาให้ดู
วันที่ 2 ที่อยู่ รพ. มามี๊สามารถลุกได้แล้ว พยาบาลก็เอารถเข็นมาให้มามี๊นั่งเพื่อไปเยี่ยมหนู ตอนนั้นหนูถอดสายออกซิเจนออกแล้ว อาการดีขึ้นเยอะ แต่ก็ยังหายใจเร็วอยู่บ้างหลังมื้อนม และ เวลาร้อง
มามี๊ได้กลับบ้านวันเสาร์แต่หนูยังต้องอยู่ รพ.ต่อ มามี๊ไม่ชอบเลย วันอาทิตย์เราไปเยี่ยมหนู คุณหมอบอกว่าพรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้ มามี๊ดีใจมาก
ดีน มาร์ติน นน.แรกเกิด 3,175 ยาว 48 ซม.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น